Gość
Rejestruj
  Odcinek 2 |
|
|
- Mam nadzieję, że mnie pan nie zawiedzie, panie Carter. - Postaram się... Spojrzał na mnie nieco podirytowany. Od razu załapałem, o co chodzi: - To znaczy, oczywiście panie Forelli. Na pewno nie zawiodę. Następnego dnia Pierwsza, od jakiegoś czasu noc poza więziennymi murami, upłynęła całkiem spokojnie. Praca egzekutora długów jakoś nie specjalnie napawała mnie radością i wydawała mi się nieco mało ambitna, ale w sumie lepsze to niż nic. W środę, nadeszła pora na zadanie numer jeden. Tym razem, zapewne dlatego, że nigdy wcześniej nie pracowałem w takim charakterze, otrzymałem do pomocy kompana – Chrisa, znanego z tym środowisku również jako "Pepper". Miał mi powiedzieć co i jak, a następnie udać się na akcję jako osoba towarzysząca. Spotkaliśmy się przy schodach do bistra. Dał mi kluczyki i powiedział, żebym podstawił wózek, a on zaraz dojdzie. Tak też zrobiłem. Po dwóch minutach Chris wyszedł z zaplecza z dwoma bejsbolami. Otworzył bagażnik naszej Kurumy i wrzucił je do środka. Następnie zasiadł obok mnie, na siedzeniu pasażera i podał "klamkę". - Wiesz jak się tego używa? - Pytasz, a wiesz... - Ale dzisiaj to jedynie w ostateczności. Pamiętaj, że jedziemy tylko odebrać kasę. Przytaknąłem i ruszyliśmy. Celem wyprawy okazał się być mały warzywniak przy granicy z Chinatown. Wysiedliśmy i udaliśmy się na tył wozu. Mój napakowany towarzysz wyciągnął z bagażnika kijaszki i weszliśmy do sklepu. Akurat w środku nie było klientów, tym lepiej – ofiar będzie mniej ;) Spostrzegłszy, że właściciela nie ma za ladą, poszliśmy na zaplecze. Staruszek stał tyłem do nas. Nagle zauważył, że nie jest sam i gwałtownie, ze strachem w oczach odwrócił się. - A... to pan – zwrócił się do Chrisa, łapiąc oddech - Przestraszyliście mnie. - Nie gadaj tyle dziadek, tylko dawaj kasę. Już drugi tydzień mija, szef się niecierpliwi. Tak ciężko postarać się o półtora tysiaka? - To trochę dużo... - Słuchaj starcze! Jak nie masz kasy, to ochrony też nie ma. Więc jak? Decyduj się: masz czy nie? - Nie mam... ale za tydzień już na pewno... - Za tydzień to skończysz jak ta buda. Chodź Matt – powiedział do mnie – lekcja pierwsza. Wyszliśmy z zaplecza. Pepper przystanął, zamachnął się i jednym uderzeniem rozwalił półkę z częścią warzyw. Był na prawdę "ostry". Wytrzeszczyłem oczy. Wymownie spojrzał na mnie i już wiedziałem, że teraz moja kolej. Właściciel wyleciał za nami i coś tam krzyczał, żebyśmy tego nie robili i inne takie... Nie chciałem za bardzo niszczyć mu interesu, ale cóż... życie. Christopher jeszcze raz rzucił mi ponaglające spojrzenie. Zebrałem się w sobie, upatrzyłem rząd ananasów po prawej i zmiażdżyłem je moją nową zabawką. Obaj się rozkręciliśmy, nie zważając na błagalne okrzyki właściciela. Po kilkudziesięciu sekundach, mały sklepik wyglądał jakby przeszło przez niego tornado. Wytarliśmy kije o zasłonę kryjącą wyjście i już mieliśmy opuścić sklepik, kiedy Chrisowi coś się przypomniało. Odwrócił się: - Za trzy dni mój kumpel tu wróci. Spróbuj nie mieć kasy dziadku, a skończysz jak... ten twój zasrany biznes. Albo gorzej. Idziemy Carter... CDN |
|
 
|
|
 Toninapisany 11.02.2006 o godzinie 12:32
zobacz profil autora |
| dobre... jak zwykle ;) ... czekam na cd... |
 Speedynapisany 11.02.2006 o godzinie 10:48
zobacz profil autora |
| fajne... z niecierpliwością oczekuję na dalszą część. |
|
Obecnie serwis przegląda 92 gości oraz 0 z 6677 zarejestrowanych użytkowników
Razem: 92 · Najwięcej (7125): 07.06.2015 · Ostatnio przyjęty: dablon |
STATYSTYKI » |
